Pinguïns en Amerikaanse Tarieven: Wat Nu?

De pinguïns op de Heard en McDonald Eilanden zijn wellicht woedend over de 10% invoertarieven die zijn opgelegd op hun export naar de VS. Deze twee kleine onbewoonde Australische eilanden nabij Antarctica zijn ongewild betrokken geraakt bij de klunzige invoertarieven die zijn ingesteld door de huidige Amerikaanse regering.

Wie had er bij de Amerikaanse International Trade Commission bedacht dat het een goed idee was om het thuisland van deze water- en vliegloze vogels te targeten? Voor zover ik weet, hebben de eilanden noch een handelsoverschot, noch een handelstekort met de VS. De pinguïns consumeren bijna alles wat ze in hun snavel kunnen krijgen.

Ze hebben geen behoefte aan Amerikaanse auto's, want alles is binnen loop- of zwembereik. Ook hebben ze geen verlangen om Amerikaanse koelkasten of magnetrons te kopen, omdat ze hun vis het liefst vers en bij voorkeur rauw hebben. Er is dus werkelijk geen manier waarop ze uit deze belachelijke situatie kunnen onderhandelen. Misschien kunnen ze Amerikaanse hengels importeren, als ze maar wisten hoe ze die moeten gebruiken.

“Gaan vissen” is de strategie die sommige economieën hebben aangenomen. Zij weten beter dan velen dat de importtarieven opgelegd door de Amerikaanse regering uiteindelijk door Amerikaanse huishoudens zullen moeten worden betaald. Dat is als Amerikaanse consumenten überhaupt het benodigde vrij besteedbaar inkomen hebben om iets te kopen.

De invoertarieven van de huidige regering, die in plaats van 'Make America Great Again' kunnen zorgen voor armoede door hogere inflatie, hebben al geleid tot het feit dat Amerikanen armer zijn geworden; triljoenen dollars zijn sinds de dag van de inauguratie van de markt gewist.

De rompslomp eindigt daar niet. De huidige regering heeft het idee gelanceerd dat de tarieven de lagere belastingen voor de massa's zullen financieren. Maar ook dat de tarieven een onderhandelingstool zijn.

Met andere woorden, Amerika zou de tarieven kunnen verlagen als andere landen bereid zouden zijn Amerikaanse producten te kopen. Dus, wat is het nu? Zijn de tarieven een bron van inkomsten om de beloofde belastingverlagingen te betalen, of zijn het slechts een truc om andere landen aan de onderhandelingstafel te krijgen? Ze kunnen het niet beide zijn.

De handelsoorlog en de dreiging van stijgende inflatie, hoge rente en trager economisch groei hebben de wereldmarkten begrijpelijkerwijs onrustig gemaakt. Maar langetermijnbeleggers moeten kalm blijven.

De legendarische belegger Peter Lynch heeft ooit gezegd dat we aandelen van een bedrijf moeten kopen dat elke idioot kan runnen, want vroeg of laat zal een idioot dat waarschijnlijk ook doen. Ik zou dat ook voor landen moeten toepassen. Het punt van Peter Lynch is eenvoudig: een fantastisch bedrijf zou zelfvoorzienend moeten zijn en het moet goed presteren, ongeacht de omstandigheden waarin het opereert.

Ik weet zeker dat goede bedrijven over de hele wereld al kijken naar verschillende manieren om hun toeleveringsketens opnieuw te configureren, nieuwe markten te zoeken en zelfs nieuwe producten te overwegen. Ze wachten niet op de regeringen om met Amerika te onderhandelen.

En dat zouden wij ook niet moeten doen. De Amerikaanse leiderschap lijkt de weg kwijt, maar wij moeten onze focus behouden. Probeer door de chaos die door de Amerikaanse regering is gecreëerd te kijken en profiteer van de lagere aandelenprijzen. Maar alleen als het om geweldige bedrijven gaat.

Als je meer wilt leren over investeringsconcepten en hoe je deze kunt toepassen op jouw investeringsbehoeften, meld je dan aan voor onze gratis investeringsonderwijs nieuwsbrief, 'Get Smart'! Klik HIER om je nu aan te melden.

Voor meer beursupdates, volg ons op onze Facebook-pagina. Klik hier om ons een like te geven en ons te volgen op Facebook.

Disclosure: David Kuo bezit geen van de genoemde aandelen.